aresztować (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌarɛˈʃtɔvaʨ̑], AS[areštovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dwuaspektowy

(1.1) pozbawić (pozbawiać) wolności osobę podejrzaną o popełnienie przestępstwa[1]
(1.2) praw. zająć (zajmować) dobra dłużnika na polecenie sądu celem zabezpieczenia czyichś roszczeń[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Niemcy aresztowali nowosolanina, który wczoraj miał stanąć przed sądem za oszustwo na ponad milion [2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) aresztować na 48 godzin
(1.2) aresztować okręt / statek
synonimy:
(1.1) pot. capnąć, osadzić w więzieniu, posadzić za kratki, pot. przyskrzynić, schwytać, pot. ucapić, ująć, pot. zapuszkować, zatrzymać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. areszt m, aresztant m, aresztantka ż, aresztowanie n
przym. aresztancki
związki frazeologiczne:
etymologia:
śr.łac. arrestare[3] + pol. -ować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „aresztować” w: SJP.pl.
  2. Gazeta Lubuska, nr 07.29, Zielona Góra, 2005 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3.   Hasło „aresztować” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.