arcymistrz
arcymistrz (język polski) edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba przewyższająca wszystkich swoimi umiejętnościami w danej dziedzinie
- (1.2) szach. szachista posiadający najwyższy tytuł przyznawany w szachach sportowych; zob. też arcymistrz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik arcymistrz arcymistrzowie / rzad. arcymistrze dopełniacz arcymistrza arcymistrzów celownik arcymistrzowi arcymistrzom biernik arcymistrza arcymistrzów narzędnik arcymistrzem arcymistrzami miejscownik arcymistrzu arcymistrzach wołacz arcymistrzu arcymistrzowie / rzad. arcymistrze
- przykłady:
- (1.1) W relacjach z mało mu dotąd znanym światem polityki raz po raz iskrzyło i dochodziło nawet do bardzo ostrych konfliktów, ale Rowecki, choć nie stał się arcymistrzem gry politycznej, szybko uczył się jej reguł[1].
- (1.2) Trzy lata później w Rzymie Sofia doprowadziła do rozpaczy grupę arcymistrzów radzieckich — tylko jednemu z nich „podarowała” remis i osiągnęła jeden z najwspanialszych wyników rankingowych w historii szachów[2].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.2) szachista
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. arcymistrzostwo n
- forma żeńska arcymistrzyni
- przym. arcymistrzowski
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) Grandmaster
- białoruski: (1.2) гросма́йстар m
- niemiecki: (1.2) Großmeister m
- rosyjski: (1.2) гроссме́йстер m
- ukraiński: (1.2) гросме́йстер m
- źródła:
- ↑ Eugeniusz Duraczyński, Śmierć generałów, „Polityka nr 2408”, 2003-07-05, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Stefan Gawlikowski, Szachy, „Gazeta Wyborcza”, 1993-08-06, Narodowy Korpus Języka Polskiego.