arcymistrz

arcymistrz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba przewyższająca wszystkich swoimi umiejętnościami w danej dziedzinie

(1.2) szach. szachista posiadający najwyższy tytuł przyznawany w szachach sportowych; zob. też arcymistrz w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	arcymistrz	arcymistrzowie / rzad. arcymistrze
dopełniacz	arcymistrza	arcymistrzów
celownik	arcymistrzowi	arcymistrzom
biernik	arcymistrza	arcymistrzów
narzędnik	arcymistrzem	arcymistrzami
miejscownik	arcymistrzu	arcymistrzach
wołacz	arcymistrzu	arcymistrzowie / rzad. arcymistrze

przykłady:

(1.1) W relacjach z mało mu dotąd znanym światem polityki raz po raz iskrzyło i dochodziło nawet do bardzo ostrych konfliktów, ale Rowecki, choć nie stał się arcymistrzem gry politycznej, szybko uczył się jej reguł.

(1.2) Trzy lata później w Rzymie Sofia doprowadziła do rozpaczy grupę arcymistrzów radzieckich — tylko jednemu z nich „podarowała” remis i osiągnęła jeden z najwspanialszych wyników rankingowych w historii szachów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.2) szachista

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. arcymistrzostwo n

forma żeńska arcymistrzyni

przym. arcymistrzowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. arcy- + mistrz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) Grandmaster
• białoruski: (1.2) гросма́йстар m
• niemiecki: (1.2) Großmeister m
• rosyjski: (1.2) гроссме́йстер m
• ukraiński: (1.2) гросме́йстер m

źródła: