architektonika

architektonika (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌarxʲitɛkˈtɔ̃ɲika], AS: [arχʹitektõńika], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. na 3 syl.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przest. architektura

(1.2) ład, układ wedle określonych zasad

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	architektonika	architektoniki
dopełniacz	architektoniki	architektonik
celownik	architektonice	architektonikom
biernik	architektonikę	architektoniki
narzędnik	architektoniką	architektonikami
miejscownik	architektonice	architektonikach
wołacz	architektoniko	architektoniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) architektonika mózgu • architektonika powieści

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. architektka ż, architekt, architektura

przym. architektoniczny, architektoński

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. ἀρχιτεκτονική (architektoniké) ← gr. ἀρχιτέκτων (architéktōn)→ budowniczy

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: architektura

• karpatorusiński: (1.1) архітектоніка ż; (1.2) архітектоніка ż
• słowacki: (1.1) architektonika ż; (1.2) architektonika ż
• ukraiński: (1.1) архітектоніка ż; (1.2) архітектоніка ż

źródła:

architektonika (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) architektonika

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. architektúra ż, architekt m, architektka ż

przym. architektúrny, architektský, architektonický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: