aranżacja

aranżacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dostosowanie przestrzeni lub wnętrza pod względem funkcjonalnym albo estetycznym

(1.2) muz. zmiana stylistyki utworu muzycznego, bez naruszania jego podstawowej linii melodyjnej; zob. też aranżacja w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. aranżowanie n

czas. aranżować ndk., zaaranżować dk.

przym. aranżowany

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. arranger → porządkować, załatwiać układać

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) arrangement
• białoruski: (1.2) аранжыроўка ż
• bułgarski: (1.2) аранжимент m, аранжировка ż
• estoński: (1.1) sisekujundus; (1.2) arranžeering
• francuski: (1.2) arrangement
• hiszpański: (1.1) arreglo m, disposición ż; (1.2) arreglo m
• niemiecki: (1.1) Arrangement n
• nowogrecki: (1.1) διασκευή ż; (1.2) διασκευή ż
• rosyjski: (1.2) аранжировка ż
• szwedzki: (1.2) arrangemang n

źródła: