apokopa (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌapɔˈkɔpa], AS[apokopa], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fonet. skrócenie wyrazu w procesie zaniku głosek na jego końcu lub przez celowe ich opuszczenie; zob. też apokopa (proces fonetyczny) w Wikipedii
(1.2) muz. maniera muzyczna podczas śpiewu polegająca na opuszczaniu lub ściszaniu ostatniej głoski lub sylaby słowa; zob. też apokopa (muzyczna figura retoryczna) w Wikipedii
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) paragoga
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. apokopowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) p.łac. apocopē < gr. ἀποκοπή (→ „odcięcie”) < gr. ἀποκόπτω (→ „odcinać”) < gr. ἀπο- + κόπτω (→ „od-” + „ciąć”)
uwagi:
zob. też apokopa w Wikipedii
zob. też apokopa w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:

apokopa (język słowacki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) fonet. apokopa
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: