antykwariusz (język polski)

edytuj
antykwariusz (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌãntɨˈkfarʲjuʃ], AS: [ãntykfarʹi ̯uš], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.nazal.akc. pob.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba handlująca antykami, dziełami sztuki, starodrukami, monetami, także używanymi książkami[1][2]; zob. też antykwariusz w Wikipedii
(1.2) przest. kolekcjoner, znawca, badacz starożytności[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Jeśli kocha się książki, czy lepiej zostać antykwariuszem, czy bibliotekarzem?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) antykwarysta, antykwarz
(1.2) antykwarysta
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) bukinista
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. antykwarstwo n, antykwariat m, antykwarnia ż, antykwa ż
forma żeńska antykwariuszka ż
przym. antykwaryczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. antiquariusczłowiek zajmujący się starożytnością[2][4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 Hasło „antykwariusz” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 18.
  2. 1 2 Hasło „antykwariusz” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
  3. Hasło „antykwariusz” w: Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2004, ISBN 978-83-01-14198-1, s. 29.
  4. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.