antyfeminizm (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) polit. stanowisko sprzeciwiające się ideom i ruchowi feministycznemu
(1.2) pot. wrogi stosunek do kobiet i/lub nieakceptowanie ich równości wobec prawa[1][2]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Antyfeminizm faszyzmu, sprzeciwiający się liberalnej idei powszechnej równości ludzi, szczególnie płci, był wręcz ostentacyjny[4]
(1.1) Równieżantyfeminizm" jest jednak w języku polskim czymś pejoratywnym, jeśli w ten sposób określimy czyjeś poglądy, to jasne jest, że się z nimi nie utożsamiamy[5].
(1.2) Zdecydowany antyfeminizm cechuje wielu moralistów, m.in. głośnego Szymona Starowolskiego. Uzasadniając swą niechęć do kobiet powoływał się na prawa natury[6].
(1.2) Naukowy antyfeminizm przybrał w tekstach XV-wiecznych inkwizytorów Jakuba Sprengera i Henryka Instytora postać krańcowej nienawiści, tworząc jeden z najgorszych w historii systemów represji wobec kobiet[7].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1-2) feminizm
hiperonimy:
(1.2) nietolerancja
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. antyfeminista m, antyfeministka ż
przym. antyfeministyczny
przysł. antyfeministycznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mieczysław Szymczak, Hipolit Szkiłądź, Stanisław Bik, Słownik języka polskiego: L-P, s. 63
  2. Radosław Pawelec, Młodzieżowy słownik wyrazów obcych i trudnych, Wilga, 2003
  3. 3,0 3,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
  4. Roman Tokarczyk, Współczesne doktryny polityczne, s. 346.
  5. Teksty drugie, t. 6, nr 1-4, Instytut Badań Literackich PAN, 1995, s. 34
  6. Zbigniew Kuchowicz, Żywoty niepospolitych kobiet polskiego baroku, s. 6
  7. Mirosława Czarnecka, Wieszczki: rekonstrukcja kobiecej genealogii w historii niemieckiej literatury kobiecej od połowy XIX do końca XX wieku, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2004, s. 20.