antroponimia (język polski)

edytuj
wymowa:
IPA[ˌãntrɔpɔ̃ˈɲĩmʲja], AS[ãntropõńĩmʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. nauka o antroponimach, dział onomastyki; zob. też antroponimia w Wikipedii
(1.2) jęz. nazewnictwo osobowe, będące przedmiotem badań antroponimii (1.1)[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.2) Profesor był znanym specjalistą w zakresie białoruskiej i ukraińskiej antroponimii.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) antroponomastyka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) onomastyka
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. antroponim m
przym. antroponimiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Renata Gliwa, Antroponomastyka, Uniwersytet Łódzki, 2012
wymowa:
IPA[ãn̦.tɾo.po.ˈnĩ.mja]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. antroponimia (nauka)
(1.2) jęz. antroponimia (zbiór imion własnych osoby)
odmiana:
(1.1) blm
(1.2) lm antroponimias
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) estudio
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. antroponímico
związki frazeologiczne:
etymologia:
hiszp. antropo- + gr. -ωνυμία (-ōnymía) < gr. ὄνομα (ónoma) → imię
uwagi:
źródła: