antał
antał (język polski) edytuj
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) beczka używana do przechowywania wina i innych trunków; zob. też antał w Wikipedii
- (1.2) zawartość antała (1.1)
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik antał antały dopełniacz antała antałów celownik antałowi antałom biernik antał antały narzędnik antałem antałami miejscownik antale antałach wołacz antale antały
- przykłady:
- (1.1) Dobrano się wreszcie do podziemnych sklepów i tysiące flach i gąsiorów gasiło nienasycone gardziele. A gdy wytoczono smoliste beczki i antały, pijatyka stała się powszechna. Pito z flach i gąsiorów, pito kociołkami, pito prosto z beczek, pito z kałuż rozlanych – pito do ostatniego tchu, na śmierć[1].
- składnia:
- synonimy:
- daw. ćwierćbeczek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Władysław Reymont, Rok 1794, 1918, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 26.