amon

amon (język polski)

amon (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈãmɔ̃n], AS: [ãmõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. jon utworzony przez połączenie atomu azotu z czterema atomami wodoru; zob. też jon amonowy w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	amon	amony
dopełniacz	amonu	amonów
celownik	amonowi	amonom
biernik	amon	amony
narzędnik	amonem	amonami
miejscownik	amonie	amonach
wołacz	amonie	amony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) jon amonowy, jon amoniowy

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) jon

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

(1.1) azot, wodór

wyrazy pokrewne:

przym. amonowy

rzecz. amonowanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) ammonium
• baskijski: (1.1) amonio
• bułgarski: (1.1) амоний m
• hiszpański: (1.1) amonio m
• nowogrecki: (1.1) αμμώνιο n
• słowacki: (1.1) amónium n
• węgierski: (1.1) ammónium

źródła: