wymowa:
IPA[ˌalarˈmʲista], AS[alarmʹista], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. osoba wywołująca panikę[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) neutr. panikarz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. alarm mrz, alarmowanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. alarmiste
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „alarmista” w: Słownik języka polskiego, red. Mieczysław Szymczak, t. suplementowy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1992, ISBN 83-01-10902-5, s. 8.
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) alarmistyczny[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. alarmismo
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
IPA[a.laɾ.ˈmiș.ta]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) panikarz

przymiotnik

(2.1) niepokojący, alarmistyczny
odmiana:
lm alarmistas
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. alarma ż
czas. alarmar
przym. alarmante
związki frazeologiczne:
etymologia:
zob. alarma
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) panikarz
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. alarma
przym. alarmante
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: