wymowa:
IPA[akˈt͡sɨdɛ̃w̃s], AS[akcydẽũ̯s], zjawiska fonetyczne: nazal.samogł.+n/m+szczelin., ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) druk. druk o charakterze użytkowym lub okolicznościowym, np. zaproszenie, menu, ulotka, afisz, katalog etc.[1][2]; zob. też akcydens (poligrafia) w Wikipedii
(1.2) cecha ulotna rzeczy, niewpływająca na jej istotę[2]
(1.3) daw. ekon. dochód postronny, zwykle nielegalny[3][4]
(1.4) daw. ekon. dodatek do stałego uposażenia księdza[3]
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Firma rozpoczęła działalność od produkcji akcydensów.
(1.2) Mówi się, że rozciągłość to modus lub akcydens materii, a materia to podłoże, czyli substratum, które podtrzymuje[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) druk ulotny[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. akcydencja ż, akcydensista mos, akcydensistka ż, akcydentalia nmos, akcydentalizm mrz
zdrobn. akcydensik mrz
przym. akcydensowy, akcydentalny
przysł. akcydentalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. accidensokoliczność, przypadek[6]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „Akcydens” w: Jacek Mrowczyk, Niewielki słownik typograficzny, Czysty Warsztat, 2008, ISBN 978-83-89945-20-4, s. 41.
  2. 2,0 2,1 2,2   Hasło „Akcydens” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. 3,0 3,1   Hasło „Akcydens” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 17.
  4.   Hasło „akcydens” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. George Berkeley: Traktat o zasadach poznania ludzkiego
  6. Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Podręczny słownik terminów literackich, wyd. Open, Warszawa 1999, s. 13.