ai̯lau̯cĕt

ai̯lau̯cĕt (język połabski)

wymowa:

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) utrafić

odmiana:

(1.1) 3. os. lp m przesz. ai̯lau̯cål

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *ulučiti < prasł. *u- + *lučiti

por. st.pol. ułuczyć → trafić coś z łuku

uwagi:

źródła: