wymowa:
IPA[ˌaɟiˈtat͡sʲja], AS[aǵitacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob., ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) działalność prowadząca do zjednania zwolenników dla pewnej sprawy, idei, poglądów; propagowanie haseł albo ideologii; zob. też agitacja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Najbardziej aktywni działacze stanu trzeciego zwoływali zebrania, rozpowszechniali materiały propagandowe i prowadzili czynną agitację przedwyborczą[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) agitowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. agitacyjność ż, agitator mos, agitatorka ż, agitatorskość ż, agitatorstwo n, agitka ż, agitowanie n, rozagitowanie n, rozagitowywanie n, zaagitowanie n
czas. agitować ndk., rozagitować dk., rozagitowywać ndk., zaagitować dk.
przym. agitacyjny, agitatorski
przysł. agitatorsko, agitacyjnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „agitacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. Zbigniew Anusik, Dyplomacja szwedzka wobec kryzysu monarchii we Francji w latach 1787-1792, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.