adornować (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˌadɔrˈnɔvaʨ̑], AS[adornovać], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dwuaspektowy

(1.1) daw. ozdabiać, dekorować[1][2]; ozdobić, udekorować[3][4]
(1.2) daw. powiększać, uzupełniać[1]; powiększyć, uzupełnić[1]
odmiana:
(1) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ozdabiać/ozdobić, przyozdabiać/przyozdobić, dekorować/udekorować, upiększać/upiększyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. adornowanie n, adornacja ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. adorno[1][2][4]wyposażać, ozdabiać
uwagi:
jest to czasownik dwuaspektowy[5]
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ozdabiać
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „adornować” w: Elektroniczny słownik języka polskiego XVII i XVIII wieku, red. Włodzimierz Gruszczyński, Instytut Języka Polskiego PAN, Warszawa.
  2. 2,0 2,1 Hasło „adornować” w: Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. I, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969, s. 29.
  3.   Hasło „adornować” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 9.
  4. 4,0 4,1 Prezenty w: Anna Piotrowicz, Słownictwo i frazeologia życia towarzyskiego w polskiej leksykografii XX wieku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2004, ISBN 83-232-1378-X, s. 218.
  5. Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5.