addukt
addukt (język polski)
edytuj- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) chem. indywiduum cząsteczkowe powstałe przez połączenie najczęściej dwóch oddzielnych indywiduów w taki sposób, że nie dochodzi do utraty atomów w obrębie cząsteczek tworzących je; zob. też addukt w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik addukt addukty dopełniacz adduktu adduktów celownik adduktowi adduktom biernik addukt addukty narzędnik adduktem adduktami miejscownik addukcie adduktach wołacz addukcie addukty
- przykłady:
- (1.1) Mechanizm aktywacji oksaliplatyny i karboplatyny jest podobny do mechanizmów innych pochodnych platyny, które wywołują efekty cytotoksyczne przez formowanie adduktów DNA[1].
- (1.1) Z temiż fenolami dają ciemno zabarwione krystaliczne produkty addycji, zwane chinhydronami od połączenia benzochinonu z hydrochinonem: C6H4O2C6H4(OH)2. Podobne addukty tworzą chinony i z szeregiem innych związków[2].
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) związek addycyjny, związek addytywny
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. addycja, addytywność, addycyjność, addukcja, adduktor
- przym. addytywny, addycyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) adduct[3]
- francuski: (1.1) composé d'addition m[4]
- niemiecki: (1.1) Addukt n[3], Additionsverbindung ż[3]
- rosyjski: (1.1) аддукт m[5], аддитивное соединение n[3]
- źródła:
- ↑
Mariola Subocz i inni, Pochodne platyny w chemioterapii chorób nowotworowych, „Annales Academiae Medicae Silesiensis”, 65 (4), 2011, s. 70–76.
- ↑ Ludwik Szperl, Wykład chemji organicznej, Warszawa: nakładem mr. farm. Fr. Heroda, 1930, s. 469.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 adduct [w:] Dictionary of Chemistry and Chemical Technology in Four Languages: English, German, Polish, Russian, Z. Sobecka (red.) i inni, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, [cop. 1962], s. 11, LCCN 62-11564.
- ↑ związek addycyjny [w:] Słownik techniczny polsko-francuski, A. Bryczkowski (red.) i inni, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, [cop. 1969], s. 632.
- ↑ addukty [w:] L.A. Titowa, K.J. Starosielskaja, A.I. Zapriwoda, Słownik chemiczny polsko-rosyjski, B.J. Kapłan (red.), Moskwa–Warszawa: Wydawnictwo «Sowietskaja Encykłopedija», Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1970, s. 16.
