abucht (język polski) edytuj

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ˈabuxt], AS[abuχt]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) st.pol. wędlina spożywana przez żołnierzy w terenie ok. XVII wieku albo rodzaj salcesonu[1]
odmiana:
(1.1) blm
przykłady:
(1.1) Abuchtem zwano w żołnierskim języku kawałki wędzonego mięsa.
składnia:
kolokacje:
(1.1) abuchty konstantynopolskie
synonimy:
(1.1) ambucht (błędnie, u Piekarskiego w 1665 r.)
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wędlina
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
orm. ապուխտ (abucht, wędzone mięso)[2]
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. Samuel Orgelbrand, Encyklopedyja powszechna, tom 1, nakładem autora, Warszawa 1859, s. 66.
  2.   Hasło „abucht” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.