abrewiatura
abrewiatura (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌabrɛvʲjaˈtura], AS: [abrevʹi ̯atura], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j ,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: a•bre•wia•tu•ra[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) książk. system skrótów najczęściej używanych wyrażeń, stosowany w starożytności i średniowieczu; zob. też abrewiatura w Wikipedii
- (1.2) muz. skrót zapisu muzycznego
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abrewiatura abrewiatury dopełniacz abrewiatury abrewiatur celownik abrewiaturze abrewiaturom biernik abrewiaturę abrewiatury narzędnik abrewiaturą abrewiaturami miejscownik abrewiaturze abrewiaturach wołacz abrewiaturo abrewiatury
- przykłady:
- (1.1) Liczne abrewiatury w tym średniowiecznym manuskrypcie utrudniają odczytanie tekstu.
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) war. abbreviatura
- (1.2) war. abbreviatura
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. abrewiacja ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Abbreviatur < p.łac. abbrevio → skracam[2]
- źródłosłów dla ros. аббревиатура[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) abbreviation; (1.2) abbreviation
- białoruski: (1.1) абрэвіятура ż
- bułgarski: (1.2) абревиатура ż
- duński: (1.1) abbreviatur w; (1.2) abbreviatur w
- francuski: (1.2) abréviation ż
- niemiecki: (1.1) Abbreviatur ż; (1.2) Abbreviatur ż, Abkürzung ż
- rosyjski: (1.1) аббревиатура ż, абревиатура ż
- ukraiński: (1.1) абревіату́ра ż, скоро́чення n
- węgierski: (1.1) abbreviatúra
- włoski: (1.2) abbreviazione ż, abbreviatura ż, abbreviamento m
- źródła:
- ↑ Hasło „abrewiatura” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 2.
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 23.
- ↑ Wiesław Witkowski, Nowy słownik zapożyczeń polskich w języku rosyjskim, Universitas, Kraków 2006, ISBN 83-242-0736-8, s. 1.