abituria (język polski) edytuj

wymowa:
?/i IPA[ˌabʲiˈturʲja], AS[abʹiturʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) daw. rzad. świadectwo dojrzałości, matura[1][2][3]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Wszyscy uczniowie otrzymali abiturię.
(1.1) (…) kredytów za religię nie wlicza się do ogólnej liczby 160 kredytów, wymaganych do abiturii[4].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) matura
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. abiturientka ż, abiturient mos
związki frazeologiczne:
etymologia:
neologizm utworzony na bazie łac. abiturusmający odejść[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: matura
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „abiturja” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 2.
  2. Hasło „abituria” w: Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Dziewiętnastowieczne latynizmy progresywne w polszczyźnie XX wieku, s. 102.
  3. Krystyna Długosz-Kurczabowa, Etymologia, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1998, ISBN 8302066958, s. 12.
  4. Kolegium Związku Narodowego Polskiego. Wydział Akademicki. Katalog 1918‒1919. Sprawozdanie 1917‒1918, Korporacya Szkolna Z. N. P., Cambridge Springs, Pennsylvania 1918, s. 53. Ortografia uwspółcześniona.