abderyta
abderyta (język polski) edytuj
- wymowa:
- IPA: [ˌabdɛˈrɨta], AS: [abderyta], zjawiska fonetyczne: akc. pob.,
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•de•ry•ta[1]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. mieszkaniec miasta Abdera w Tracji uchodzący w opinii starożytnych Greków za uosobienie głupoty, filisterstwa i kołtuństwa
- (1.2) książk. przen. głupiec, prostak, nieuk
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abderyta abderyci dopełniacz abderyty abderytów celownik abderycie abderytom biernik abderytę abderytów narzędnik abderytą abderytami miejscownik abderycie abderytach wołacz abderyto abderyci
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- gr. Ἀβδηρίτης (abdērítēs) → mieszkaniec Abdery[2], od nazwy miasta gr. Άβδηρα (Ábdēra) w starożytnej Tracji, którego mieszkańcy uchodzili za uosobienie głupoty i prowincjonalizmu[3]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Abderite
- hiszpański: (1.1) abderitano
- kaszubski: (1.2) głëpc, głëpiela, dołemón
- niemiecki: (1.1) Abderit m
- nowogrecki: (1.1) Αβδηρίτης m; (1.2) αβδηρίτης
- rosyjski: (1.1) абдерит m
- słowacki: (1.1) Abdérita m; (1.2) Abdérita m
- źródła:
- ↑ Hasło „abderyta” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1.
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, cz. 1, Rzeczpospolita, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60688-78-6, s. 9.
- ↑ Mirosław Bańko, Lidia Drabik, Lidia Wiśniakowska, Słownik spolszczeń i zapożyczeń, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007, ISBN 978-83-01-15121-8.