abcug
abcug (język polski) edytuj
- wymowa:
- [uwaga 1] IPA: [ˈapʦ̑uk], AS: [apcuk], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.
- podział przy przenoszeniu wyrazu: ab•cug[1]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- odmiana:
- (1.1-2)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik abcug abcugi dopełniacz abcugu abcugów celownik abcugowi abcugom biernik abcug abcugi narzędnik abcugiem abcugami miejscownik abcugu abcugach wołacz abcugu abcugi
- przykłady:
- (1.1) Idą marszałki, damy, urzędniki,
W równych abcugach: pierwszy, drugi, czwarty (…)[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- w krótkich abcugach
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „abcug” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 1.
- ↑
Hasło „abcug” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Adam Mickiewicz, Dziady, cz. III
- ↑ Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 23.
- ↑ Hasło „abcug” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
