a tergo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[a‿ˈtɛrɡɔ], AS[a‿tergo], zjawiska fonetyczne: zestr. akc. ?/i
znaczenia:

fraza przymiotnikowa relacyjna

(1.1) taki, że o kolejności decyduje pozycja w alfabecie ostatniej litery wyrazu

fraza przysłówkowa

(2.1) tak, że o kolejności decyduje pozycja w alfabecie ostatniej litery wyrazu
odmiana:
(1.1) nieodm.
(2.1) nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Takie praktyczne rozwiązanie przyjęły w swojej gramatyce dla cudzoziemców B. Bartnicka i H. Satkiewicz, podając wzory odmiany czasowników nieregularnych według listy w porządku alfabetycznym a tergo[1].
(2.1) Poza ułożonymi a tergo grupami czasowników o wspólnym zakończeniu autorki podają przykłady odmiany takich nie mieszczących się w regularnej gramatyce okazów, jak być, mieć, móc (u Tokarskiego klasa XI.), a także chcieć[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) porządek a tergo
synonimy:
antonimy:
(1.1) a fronte
(2.1) a fronte
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. a tergo
uwagi:
zobacz też: Indeks a tergo słów wg języków
tłumaczenia:
źródła:
  1. Alicja Nagórko, Zarys gramatyki języka polskiego, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Alicja Nagórko, Zarys gramatyki języka polskiego, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.

a tergo (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

związek wyrazów

(1.1) od tyłu
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: