ałtajski (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[awˈtajsʲci], AS[au̯tai ̯sʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z Ałtajem, dotyczący Ałtaju

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. język ałtajski (właściwy)
odmiana:
(1.1)
(2.1) blm,
przykłady:
(1.1) Tędy właśnie, poprzez doliny ałtajskie, przemieszczały się ludy z zachodu na wschód i ze wschodu na zachód[1].
(2.1) Miron znał kilka zdań w ałtajskim.
składnia:
kolokacje:
(1.1) Kraj AłtajskiRejon ałtajski • dekanat ałtajski • fiołek ałtajskigórzak ałtajskikret ałtajskiułar ałtajskiowca ałtajskapleszka ałtajskasmagliczka ałtajskasmużka ałtajskaszczekuszka ałtajskaświstunka ałtajskametropolia ałtajska • języki ałtajskie / uralo-ałtajskieludy ałtajskie
(2.1) mówić / mawiać / rozmawiać / gadać / dogadywać / dukać / pisać / pisywać / czytać po ałtajsku
synonimy:
(2.1) daw. ojrocki
antonimy:
hiperonimy:
(2.1) język
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Ałtaj mrz, Ałtajczyk mos, Ałtajka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Ałtaj + -ski
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karol Piasecki, Wojownik sprzed 3000 lat, „Wiedza i Życie”, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.