Wikisłownik:Zasady tworzenia haseł/Odmiana/Niemiecki

Zobacz więcej na osobnej stronie: zasady ogólne dla odmiany.
: Zobacz więcej na osobnej stronie: Wikisłownik:Zasady tworzenia haseł/Języki/Niemiecki.

Zasady wprowadzania odmiany dla języka niemieckiego.

Spis treści

rzeczownikiEdytuj

W języku niemieckim koniecznie trzeba podać rodzaj rzeczownika oraz upewnić się, że w nagłówku rzeczownik jest wpisany wielką literą.

W polu "odmiana" podajemy tabelkę odmiany jak dla języka polskiego z tym, że zamiast siedmiu przypadków wypisujemy cztery, tj. mianownik (≈Nominativ), dopełniacz (≈Genitiv), celownik (≈Dativ) i biernik (≈Akkusativ).

Sposób wprowadzania tabelki odmiany rzeczownika w języku niemieckim wygląda następująco:

: (1.1) {{odmiana-rzeczownik-niemiecki|rodzaj=m
|Mianownik lp = Busch
|Dopełniacz lp = Buschs<br>des Busches
|Celownik lp = Busch<br>{{przest}} dem Busche
|Biernik lp = Busch
|Mianownik lm = Büsche
|Dopełniacz lm = Büsche
|Celownik lm = Büschen
|Biernik lm = Büsche
}}

W rezultacie otrzymujemy:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Busch	die Büsche
dopełniacz	des Buschs des Busches	der Büsche
celownik	dem Busch przest. dem Busche	den Büschen
biernik	den Busch	die Büsche

Gdy forma w danym przypadku jest taka sama jak podstawowa (Nominativ Sg.), wcześniej stosowaliśmy tyldę. Obecnie nie stosujemy tyldy, lecz powtarzamy pełną pisownię wyrazu.

Jeśli zachodzi potrzeba użycia gdzieś w treści hasła symbolu przypadku (np. w polu "składnia" albo "uwagi"), należy stosować szablony {{Nom}}, {{Gen}}, {{Dat}}, {{Akk}}. Nie należy używać szablonów przypadków, stosowanych w innych językach, zwłaszcza {{D}}, który w pozostałych językach na Wikisłowniku oznacza dopełniacz, a tymczasem wśród Polaków uczących się niemieckiego jest powszechnie używanym skrótem celownika.

Forma oboczna celownika liczby pojedynczej z końcówką -e jest obecnie przestarzała i używana na dzień dzisiejszy jedynie w mowie stylizowanej oraz skostniałych zwrotach typu: nach Hause, auf dem Lande, im Falle itd. (chociaż i w tych przypadkach obserwuje się tendencję do stosowania formy bez -e).

czasownikiEdytuj

Odmiana czasowników niemieckich powinna zawierać kolejno: formę bezokolicznika, formę Imperfekt (inaczej Präteritum), formę Partizip Perfekt (inaczej Partizip II), z zaznaczeniem słówka pomocniczego (haben/sein). Dla wszystkich czasowników oznaczamy temat pionową kreseczką |, aby pokazać miejsce dodawania końcówek podczas odmiany przez osoby.

W przypadku niektórych czasowników może zajść potrzeba podania formy drugiej i trzeciej osoby liczby pojedynczej, czynimy to w nawiasie po formie czasu teraźniejszego, podając tylko trzecią osobę np.:

geh|en, ging, gegangen (sein)

mach|en, machte, gemacht (haben)

schlaf|en (schläft), schlief, geschlafen (haben)

aufsteh|en (steht auf), stand auf, aufgestanden (sein)

zaimkiEdytuj

Dla zaimków osobowych niemieckich wypisujemy tylko odmianę przez przypadki, np.:

du, deiner, dir, dich

W polu "odmiana" zaimków dzierżawczych nie wpisujemy nic (odmieniają się jak przymiotniki).

przymiotnikiEdytuj

Dla przymiotników podajemy trzy stopnie, używając szablonu {{stopn}}, na przykład:

schnell; {{stopn|schneller|am schnellsten}}

teuer; {{stopn|teurer|am teuersten}}

gut; {{stopn|besser|am besten}}

co daje efekt:

schnell; st. wyższy schneller; st. najwyższy am schnellsten

teuer; st. wyższy teurer; st. najwyższy am teuersten

gut; st. wyższy besser; st. najwyższy am besten

Przy wypisywaniu stopni przymiotnika unikamy użycia tyldy (~) i wpisujemy pełne formy, aby wszystkie można było znaleźć w wyszukiwarce.