Tyryjczyk

Tyryjczyk (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. etn. obywatel miasta-państwa Tyru

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Tyryjczyk	Tyryjczycy
dopełniacz	Tyryjczyka	Tyryjczyków
celownik	Tyryjczykowi	Tyryjczykom
biernik	Tyryjczyka	Tyryjczyków
narzędnik	Tyryjczykiem	Tyryjczykami
miejscownik	Tyryjczyku	Tyryjczykach
wołacz	Tyryjczyku	Tyryjczycy
depr. M. i W. lm: (te) Tyryjczyki

przykłady:

(1.1) Dali więc pieniędzy kamieniarzom i cieślom oraz żywności, napoju i oliwy Sydończykom i Tyryjczykom, by sprowadzili drzewo cedrowe z Libanu morzem do Jafy na mocy pozwolenia, udzielonego im przez Cyrusa, króla perskiego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Tyr mrz, tyryjskość ż

forma żeńska Tyryjka ż

przym. tyryjski

przysł. tyryjsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Tyr + -yjczyk

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Tyrian
• ormiański: (1.1) տյուրացի (tyuracʿi), տիւրացի (tiwracʿi)
• portugalski: (1.1) tírio m

źródła: