Turyn (język polski) edytuj

 
Turyn (1.1)
 
Turyn (1.1)
 
Turyn (1.2)
wymowa:
IPA[ˈturɨ̃n], AS[turỹn], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto w północno-zachodnich Włoszech nad rzeką Pad; stolica Piemontu[1]; zob. też Turyn w Wikipedii
(1.2) geogr. adm. prowincja we Włoszech z ośrodkiem administracyjnym w Turynie (1.1); zob. też prowincja Turyn w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Nazwa miasta Turyn pochodzi od celtyckiego słowatauoznaczającego góry.
(1.1) Jan Bosko zmarł w 1888 w Turynie.
(1.1) Warszawa jest jednym z miast partnerskich Turynu.
składnia:
kolokacje:
(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Turynie • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Turynu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Turynu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Turynu • mieszkaniec / mieszkanka Turynu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Turynie • pochodzić z Turynu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Turynu
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. turyńczyk m, turynka ż
przym. turyński
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. Taurinum < łac. Taurinus
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2013, ISBN 978-83-254-1988-2, s. 368.