Toskańczyk

Toskańczyk (język polski)

wymowa:

IPA: [tɔˈskãj̃n͇ʧ̑ɨk], AS: [toskãĩ ̯ṇčyk], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Toskanii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Toskańczyk	Toskańczycy
dopełniacz	Toskańczyka	Toskańczyków
celownik	Toskańczykowi	Toskańczykom
biernik	Toskańczyka	Toskańczyków
narzędnik	Toskańczykiem	Toskańczykami
miejscownik	Toskańczyku	Toskańczykach
wołacz	Toskańczyku	Toskańczycy

przykłady:

(1.1) Mój mąż jest rodowitym Toskańczykiem pochodzącym z Lukki.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Włoch

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Toskania ż

forma żeńska Toskanka ż

przym. toskański

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Toskania + -czyk

uwagi:

tłumaczenia:

• baskijski: (1.1) toskanar
• bułgarski: (1.1) тосканец m
• chorwacki: (1.1) Toskanac m
• czeski: (1.1) Toskánec m
• francuski: (1.1) Toscan m
• hiszpański: (1.1) toscano m
• kataloński: (1.1) toscà m
• niemiecki: (1.1) Toskaner m
• rosyjski: (1.1) тосканец m
• słowacki: (1.1) Toskánec m
• słoweński: (1.1) Toskanec m
• włoski: (1.1) toscano m

źródła: