stręczyć: Różnice pomiędzy wersjami

Usunięta treść Dodana treść
Macedo (dyskusja | edycje)
nowe hasło
(Brak różnic)

Wersja z 13:41, 7 lis 2020

stręczyć (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) ułatwiać nierząd, namawiać do nierządu
(1.2) przest. polecać, rekomendować
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIb
przykłady:
(1.2) Wiedz, że ledwie siadłeś w Kijowie na kibitkę, już te łajdaki, twoi przyjaciele, zaczęli (…) stręczyć kandydata na twoje miejsce![1]
(1.2) Radca stręczył nam kupno tej kamienicy[2].
składnia:
(1.1) stręczyć komuś kogoś
(1.2) stręczyć komuś kogoś/coś
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. stręczenie n, stręczyciel m, stręczycielka ż, stręczycielstwo n
przym. stręczycielski
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Bolesław Prus, Nowele, opowiadania, fragmenty, Gebethner i Wolff, 1936
  2. Wielki słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2011, s. 1111, ISBN 978-83-01-14198-1