sukkub

sukkub (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) mit. rodzaj mitycznego demona pod postacią pięknej kobiety kuszącego erotycznie mężczyzn we śnie; zob. też sukkub w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	sukkub	sukkuby
dopełniacz	sukkuba	sukkubów
celownik	sukkubowi	sukkubom
biernik	sukkuba	sukkuby
narzędnik	sukkubem	sukkubami
miejscownik	sukkubie	sukkubach
wołacz	sukkubie	sukkuby

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) sukub, sukkubus

antonimy:

(1.1) inkub

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. succubus < łac. succubare → leżeć pod kimś

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) succubus
• bułgarski: (1.1) сукуб m
• czeski: (1.1) succubus m
• esperanto: (1.1) sukubo
• estoński: (1.1) sukuub
• fiński: (1.1) succubus
• francuski: (1.1) succube m
• hiszpański: (1.1) súcubo m
• kataloński: (1.1) súcub m, súcube m
• łaciński: (1.1) succubus m
• niemiecki: (1.1) Sukkubus m
• nowogrecki: (1.1) σούκουμπους ż
• portugalski: (1.1) súcubo m
• rosyjski: (1.1) суккуб m, суккуб m, суккубу m
• szwedzki: (1.1) succuba w, succubus w
• turecki: (1.1) succubus
• ukraiński: (1.1) сукуб m
• węgierski: (1.1) succubus

źródła: