teniĝo

teniĝo (esperanto)

morfologia:

ten•iĝ•o

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) postawa (układ lub pozycja ciała)

(1.2) postawa (sposób zachowania się wobec osób, zjawisk i zdarzeń)

odmiana:

(1,1-2)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	teniĝo	teniĝoj
akuzativo	teniĝon	teniĝojn

przykłady:

(1.1) Ŝi staris tiel kelke da minutoj, kun senmova vizaĝo kaj teniĝo. → Stała tak parę minut, z nieruchomą twarzą i postawą.

(1.1) Malgraŭ sia humila teniĝo, la princo mordis la lipojn kaj kunpremis la pugnojn. → Mimo swojej pokornej postawy, książę gryzł wargi i zaciskał pięści.

(1.2) Ĉiuj homoj havas antaŭjuĝojn; ili donas al ili teniĝon kaj orientiĝon en tro vasta mondo. → Wszyscy ludzie mają uprzedzenia; one dają im postawę i orientację w zbyt szerokim świecie.

(1.2) Li havas malamikan teniĝon al ĉio faŝista. → Ma wrogą postawę do wszystkiego co faszystowskie.

składnia:

kolokacje:

(1.1) soldata teniĝo → postawa żołnierska • princa teniĝo → postawa książęca

(1.2) polityka-morala teniĝo → polityczno-moralna postawa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. teno

czas. teniĝi

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) [[ ]]

źródła: