Aneks:Język dolnołużycki - reforma ortografii: Różnice pomiędzy wersjami

W 1995 r. komisja zajmująca się normalizacją języka dolnołużyckiego wprowadziła nowe zasady ortograficzne, zgodnie z którymi wprowadzono znak "ó" jako pomocniczy, stosowany w materiałach, w których wymagane bądź zalecane (czyli np. w podręcznikach czy słownikach) jest odrębne zaznaczanie różnic w wymowie niektórych wyrazów. Stara ortografia miała na celu zbliżenie pisowni wielu dolnołużyckich wyrazów do pisowni górnołużyckiej, choć istniały różnice w wymowie (np. dłuż. [[gněw]], [[spěw]] zapisywano tak, by podkreślić podobieństwo do głuż. [[hněw]], [[spěw]] choć wymawiano [[gniw]], [[spiw]] i tak też zapisuje się te wyrazy wg nowej pisowni). Według nowej ortografii istotna jest zasada fonetyczna, a nie etymologiczna i zewnętrzne podobieństwo do wyrazów górnołużyckich jest rzeczą wtórną. A ponieważ zasadniczo rzecz biorąc dłuż. 'o' jest zbliżone do polskiego, zaś w niektórych wyrazach znak ten był wcześniej wymawiany odmiennie, wprowadzono fakultatywną pisownię z 'ó', żeby różnicę w wymowie niektórych wyrazów zaznaczyć. Sprawa jest o tyle skomplikowana, że postanowienia nowej ortografii nie zostały przez wszystkich zaakceptowane, niektórzy dalej posługują się starą pisownią (co zresztą znajduje także odzwierciedlenie w Internecie). Podobnie jest np. z nazwą [[ChóśebużChóśebuz]] (wg starej pisowni [[Chośebuz]]) i wieloma innymi wyrazami.