indywiduum: Różnice pomiędzy wersjami
Usunięta treść Dodana treść
Utworzenie nowej strony: „== indywiduum ({{język polski}}) == {{wymowa}} {{znaczenia}} ''rzeczownik, rodzaj nijaki'' : (1.1) poszczególny, pojedynczy człowiek<ref name="pwn">{...” |
(Brak różnic)
|
Wersja z 22:22, 20 kwi 2015
indywiduum (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) poszczególny, pojedynczy człowiek[1]
- (1.2) osoba bliżej nieznana, zwykle podejrzana lub niepewna[1]
- (1.3) określony pierwiastek, związek chemiczny lub cząstka chemiczna[1]
- odmiana:
- (1.1-3)[2]
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik indywiduum indywidua dopełniacz indywiduua indywiduów celownik indywiduowi indywiduom biernik indywiduum indywidua narzędnik indywiduuem indywiduami miejscownik indywidule indywiduach wołacz indywiduum indywidua
- przykłady:
- (1.1)
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. indywidualizm m, indywidualista m, indywidualistka ż, indywidualizacja ż, indywidualizowanie n
- czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.
- przym. indywidualny, indywidualistyczny
- przysł. indywidualnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Hasło „indywiduum” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Hasło „indywiduum” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
