Aneks:Język polski - przymiotniki: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m →‎Tworzenie przysłówków: Usunięcie przerwy pomiędzy "-" i "o".
Linia 9:
Przymiotniki, podobnie jak rzeczowniki, liczebniki i odmienne zaimki, deklinują się, czyli odmieniają się przez przypadki. Formy mianownika i wołacza przymiotników są zawsze takie same. Formy rodzaju męskiego, określające rzeczowniki osobowe, mają taki sam biernik i dopełniacz w obu liczbach, określające rzeczowniki żywotne mają w liczbie pojedynczej biernik taki sam jak dopełniacz, w liczbie mnogiej: biernik równy mianownikowy, a te określające rzeczowniki nieżywotne - w obu liczbach biernik równy mianownikowi. Na tej podstawie niektórzy językoznawcy wyróżniają w języku polskim nie jeden rodzaj męski, a trzy: męskoosobowy, męskozwierzęcy i męskorzeczowy.
 
W słownikach zwyczajowo podaje się jako formę hasłową przymiotnika mianownik liczby pojedynczej rodzaju rodzaju męskiego, jednak w większości przypadków zamiana na inny rodzaj jest regularna i bardzo prosta.
 
Wszystkie przymiotniki w rodzaju męskim kończą się na litery -i lub -y. Odmiana imiesłowów oraz liczebników porządkowych jest analogiczna.