skłonność

skłonność (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) potencjalna, niekiedy ujawniająca się cecha

(1.2) upodobanie do czegoś

(1.3) daw. sympatia dla kogoś

odmiana:

(1.1-2) lp skłonnoś|ć, ~ci, ~ci, ~ć, ~cią, ~ci, ~ci; lm ~ci, ~ci, ~ciom, ~ci, ~ciami, ~ciach, ~ci; (1.3) lp skłonnoś|ć, ~ci, ~ci, ~ć, ~cią, ~ci, ~ci; blm

przykłady:

(1.1) Masz skłonności do gniewu, które niszczą twoje relacje z innymi.

(1.2) Mam skłonności do edytowania artykułów, nawet gdy wiem, że powinienem się zająć czymś ważniejszym.

(1.3)

składnia:

mieć skłonność (skłonności) do + D., mieć skłonność (skłonności) ku + C.

kolokacje:

(1.3) skłonność serca • wzajemne skłonności

synonimy:

(1.1) inklinacja, tendencja, dyspozycja, predyspozycja, zdolność, podatność; (1.2) słabość, upodobanie, feblik, ciągoty, ciągotki; (1.3) sympatia, chęć, ciągoty, pociąg

antonimy:

(1.1) brak skłonności; (1.2) niechęć, brak skłonności; (1.3) niechęć, nieprzychylność

wyrazy pokrewne:

czas. skłaniać się, skłonić; przym. skłonny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

w znaczeniu (1.2) zwykle w lm

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) disposition, inclination; (1.2) penchant, bias, leaning

źródła: