wschodzić

wschodzić (język polski)

wymowa:

IPA: /ˈfsxɔd͡ʑt͡ɕ/

znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) wychodzić zza horyzontu, zjawiać się na niebie (głównie o ciałach niebieskich)

(1.2) (o roślinach) kiełkować, wyjść z ziemi

(1.3) przest. rozpocząć się, nadejść, wziąć początek

(1.4) przest. przen. uśmiechać się komuś (gdy dopisuje mu szczęście)

odmiana:

koniugacja VIa wschodz|ić; dk. wzjeść

przykłady:

(1.1) W lecie Słońce wschodzi wcześniej niż w zimie.

(1.1) Księżyc na nowiu wschodzi zza gór grzbietów... (G. G. Byron: Giaur, tłum. A. Mickiewicz)

(1.1) Jeno gdzieś na krańcach zaczynały wschodzić łuny dalekich pożarów. (W. S. Reymont: Rok 1794)

(1.2) U nas w ogródku zaczyna wschodzić zieloniutka trawa.

(1.3) Wschodzi nowy rok, więc życzmy sobie by był lepszy od poprzedniego.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) świtać (jedynie o Słońcu); (1.2) kiełkować; (1.3) rozpocząć się, zacząć się, nadejść, wziąć początek; (1.4) pot. uśmiechać się, pot. dopisywać

antonimy:

(1.1) zachodzić

wyrazy pokrewne:

czas. ndk. przest. wschadzać, dk. wzejść, st.pol. wznijść, przest. wzniść, gw. wzić; rzecz. wschód; przym. wschodni

związki frazeologiczne:

wschodząca gwiazda, ktoś wschodzi, gdzie go nie posieli (=ktoś wschodzi, gdzie go nie posieją)

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rise, (1.1-2) come forth
• niemiecki: (1.1-2) aufgehen

źródła: