Wikisłownik

zwycięstwo

zwycięstwo (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [zvɨˈʨ̑ɛ̃w̃stfɔ], AS: [zvyćẽũ̯stfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ę  ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) sukces (najczęściej w walce lub sporcie), zwalczenie nieprzyjaciela, pokonanie konkurencji
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikzwycięstwozwycięstwa
dopełniaczzwycięstwazwycięstw
celownikzwycięstwuzwycięstwom
biernikzwycięstwozwycięstwa
narzędnikzwycięstwemzwycięstwami
miejscownikzwycięstwiezwycięstwach
wołaczzwycięstwozwycięstwa
przykłady:
(1.1) Jan III Sobieski odniósł zwycięstwo nad Turkami pod Chocimiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przyczynić się do zwycięstwa • decydować o zwycięstwie • ku zwycięstwu • zasłużone/moralne zwycięstwo • odnosić/odnieść zwycięstwo
synonimy:
(1.1) wygrana, triumf, tryumf, wiktoria
antonimy:
(1.1) przegrana, porażka, fiasko, klęska
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwycięstewko n, zwyciężyciel mos, zwycięzca m, zwyciężczyni ż, zwyciężenie n, zwyciężanie n
czas. zwyciężać ndk., zwyciężyć dk.
przym. zwycięski
przysł. zwycięsko
związki frazeologiczne:
pyrrusowe zwycięstwo • mieć zwycięstwo w kieszeni
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=zwycięstwo&oldid=8360470”