ziemianka

ziemianka (język polski)

ziemianka (1.1)

wymowa:

IPA: [ʑɛ̃ˈmʲjãnka], AS: [źẽmʹi ̯ãnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- • i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) bud. prymitywna budowla osadzona w ziemi, służąca za schron lub magazyn; zob. też ziemianka w Wikipedii

(1.2) roln. dół ziemny do przechowywania warzyw

(1.3) właścicielka posiadłości ziemskiej

(1.4) żona ziemianina, właściciela posiadłości ziemskiej

odmiana:

przykłady:

(1.1) Zimą Itelmeni mieszkali w ziemiankach

(1.1) Na pewno nie możemy się przyglądać tej sytuacji, żeby pan Jan nadal pomieszkiwał w ziemiankach, wigwamach, szałasach i w innych miejscach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ziemianka ż, Ziemianin m, Ziemia ż, ziemia ż, ziemniak m, ziemniaczek m, ziemskość ż, przyziemie n, uziemienie n, uziemianie n, uziom m, ziemiaństwo n

forma męska ziemianin m

czas. uziemić dk., uziemiać ndk.

przym. ziemski, przyziemny, ziemiański, ziemniaczany, ziemny

przysł. ziemsko, przyziemnie, ziemiańsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) зямлянка ż; (1.2) склеп m, пограб m
• itelmeński: (1.1) тхәмрачӽ
• rosyjski: (1.1) землянка ż; (1.2) погреб m
• rumuński: (1.2) temnic
• słowacki: (1.1) zemľanka ż, zemnica ż

źródła: