zdobywca (język polski) edytuj

 
zdobywca (1.2) pucharu
wymowa:
IPA[zdɔˈbɨfʦ̑a], AS[zdobyfca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten, który zdobył, opanował coś (przemocą, w walce)
(1.2) ten, który osiągnął coś, dokonał czegoś, zwyciężył
odmiana:
(1)
przykłady:
(1.2) On jest pierwszym polskim zdobywcą złotego medalu olimpijskiego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zdobycz ż, zdobywanie n, zdobycie n
forma żeńska zdobywczyni ż
czas. zdobywać ndk., zdobyć dk.
przym. zdobyczny, zdobywczy
związki frazeologiczne:
zdobywca serc
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: