zawrzeć (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzavʒɛʨ̑], AS[zavžeć]
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wrzeć)

(1.1) fiz. kulin. o momencie wejścia w stan wrzenia (o substancji w stanie płynnym)
(1.2) przen. o momencie wejścia w stan bardzo mocnego wzburzenia emocjonalnego
(1.3) przest. zamknąć

czasownik przechodni dokonany (ndk. zawierać)

(2.1) aspekt dokonany od: zawierać
odmiana:
koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Woda w garnku zawrzała i zaczęłam wrzucać do niej kluski.
(1.2) Komandor zawrzał gniewem i dobył szpady.
składnia:
kolokacje:
(1.3) zawrzeć bramy / drzwi / wrota
synonimy:
(1.1) zagotować się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zawarcie n, zawieranie n
czas. wrzeć
przym. zawarty
związki frazeologiczne:
zawrzeć gniewem
etymologia:
(1) za-wrzeć (kipieć)
(2) za-wrzeć (pchać)
uwagi:
rzadkie
tłumaczenia:
(1.1-2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wrzeć
(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: zawierać
źródła: