zaufany (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) godny zaufania, cieszący się czyimś zaufaniem, pewny[1]
(1.2) przest. taki, który ufa komuś, czemuś; pokładający w kimś, czymś ufność, nadzieję; ufny, ufający[1]

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) człowiek zaufany (1.1); powiernik[1]
odmiana:
(1.1-2) częściej stosowane stopniowanie opisowe, st. wyższy bardziej zaufany; st. najwyższy najbardziej zaufany;
(2.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) zaufana osoba • zaufany kolega / przyjaciel
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ufanie n, ufność ż, dufanie n, zaufanie n
czas. ufać ndk., dufać ndk., zaufać dk.
przym. ufny
związki frazeologiczne:
zaufany w sobie
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2   Hasło „zaufany” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.