Wikisłownik

zastępca

zastępca (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [zaˈstɛ̃mpʦ̑a], AS: [zastẽmpca], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ktoś, kto zastępuje jakąś osobę w obowiązkach
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikzastępcazastępcy
dopełniaczzastępcyzastępców
celownikzastępcyzastępcom
biernikzastępcęzastępców
narzędnikzastępcązastępcami
miejscownikzastępcyzastępcach
wołaczzastępcozastępcy
przykłady:
(1.1) Gdy dyrektor jest na urlopie, urzęduje jego zastępca.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zastępca kierownika / dyrektora, / prezesa / dowódcy / szefa / komendanta / prezydenta / wójta / głównego księgowego / redaktora naczelnego / komisarza / wojewody • pierwszy / drugi / trzeci zastępca • zastępca ds. administracyjnych / ds. personalnych / ds. naukowych / ds. politycznych / … • stanowisko / posada zastępcy • mianować / powołać / zwolnić zastępcę • zastępca pełnomocny
synonimy:
(1.1) wice-; pot. wice; skr. z-ca
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zastępstwo n, zastępczość ż, zastępowanie n, zastąpienie n
forma żeńska zastępczyni ż
czas. zastępować ndk., zastąpić dk.
przym. zastępczy
przysł. zastępczo
związki frazeologiczne:
Zastępca Syna Bożego
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=zastępca&oldid=8148072”