zarzut (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈzaʒut], AS[zažut]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) słownie sformułowane zastrzeżenie wobec kogoś lub czyjegoś zachowania
(1.2) praw. część aktu oskarżenia opisująca charakter popełnionego wykroczenia lub przestępstwa
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Twoje zarzuty mnie dotknęły.
(1.2) Oskarżonemu postawiono wiele zarzutów.
składnia:
(1) zarzut wobec kogo/czego
kolokacje:
(1) postawić zarzut komuśzbić / oddalić zarzut • sformułować zarzut wobec kogośmieć postawiony / ciążący na kimś zarzut • odeprzeć zarzut oparty na czymśodpowiedzieć na przedstawiony zarzut • zatrzymać kogoś pod zarzutem • aresztować/zatrzymać pod zarzutem = aresztować/zatrzymać z powodu zarzucanego czynu
synonimy:
(1.1) wymówka
antonimy:
(1.1) pochwała, komplement
hiperonimy:
(1.1) oskarżenie
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zarzucanie n, zarzucenie n, zarzucik mrz, rzut mrz
czas. zarzucać ndk., zarzucić dk.
związki frazeologiczne:
bez zarzutuidealnie, nienagannie
etymologia:
rzeczownik od czasownika pol. zarzucać
uwagi:
często używane nieprawidłowe formy: zarzut dla kogoś; ma zarzut
tłumaczenia:
źródła: