zadośćuczynienie
zadośćuczynienie (język polski) edytuj
- wymowa:
- , IPA: [ˌzadɔɕʨ̑uʧ̑ɨ̃ˈɲɛ̇̃ɲɛ], AS: [zadośćučỹńė̃ńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od zadośćuczynić[1]
- (1.2) książk. moralne lub materialne odszkodowanie[1]
- (1.3) przest. przyjęcie pojedynku jako satysfakcji za obrazę lub krzywdę moralną[1]
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza mianownik zadośćuczynienie dopełniacz zadośćuczynienia celownik zadośćuczynieniu biernik zadośćuczynienie narzędnik zadośćuczynieniem miejscownik zadośćuczynieniu wołacz zadośćuczynienie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) odszkodowanie, rekompensata
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. zadośćuczynić dk.
- przysł. zadość
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „zadośćuczynienie” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.