zachwycać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[zaˈxfɨʦ̑aʨ̑], AS[zaχfycać], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) wprawiać kogoś w stan zachwytu; być powodem/obiektem czyjegoś zachwytu

czasownik zwrotny niedokonany zachwycać się (dk. zachwycić się)

(2.1) wyrażać swój podziw wobec czegoś lub kogoś, być olśnionym kimś lub czymś
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) gw. (Górny Śląsk) dziwować sie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zachwycanie n, zachwyt
czas. zachwycić dk.
ims. zachwycający
przym. zachwycony, zachwycający
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: