wygadywać (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˌvɨɡaˈdɨvaʨ̑], AS[vygadyvać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. wygadać)

(1.1) aspekt niedokonany od: wygadać

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) pot. mówić coś bez sensu, bez zastanowienia[1]
(2.2) pot. mówić źle o kimś, o czymś[1]

czasownik zwrotny niedokonany wygadywać się (dk. wygadać się)

(3.1) aspekt niedokonany od: wygadać się
odmiana:
(1.1, 2.1-2) koniugacja VIIIa
(3.1) koniugacja VIIIa
przykłady:
(1.1) To dopiero dziewczyna, język lata jak łopata, wygaduje wszystko, co się dzieje w domu.
składnia:
(2.2) wygadywać na + D.
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. gadać, dogadywać się ndk., dogadać się dk., obgadywać ndk., obgadać dk., pogadać dk., przegadywać ndk., przegadać dk., rozgadywać się ndk., rozgadać się dk., ugadywać ndk., ugadać dk., zagadywać ndk., zagadać dk., zgadać się dk.
rzecz. gadałka ż, gadanie n, gadanina ż, gadka ż, gaduła ż, wygadywanie n
przym. gadany, gadatliwy
wykrz. gadanie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wy- + gadać
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wygadać
(3.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wygadać się
źródła:
  1. 1,0 1,1   Hasło „wygadać — wygadywać” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.