współpraca (język polski) edytuj

 
współpraca (1.1)
wymowa:
IPA[fspuwˈpraʦ̑a], AS[fspuu̯praca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wspólne działanie kilku podmiotów
(1.2) naganna moralnie działalność na czyjeś zlecenie
odmiana:
(1) blm[1];
przykłady:
(1.1) W ostatnim czasie nawiązaliśmy współpracę z kilkoma instytutami we Francji.
(1.2) Przez lata ukrywał swoją współpracę z SB.
składnia:
(1.1) we + współpracy + z + N. (kimś, czymś)
kolokacje:
(1.1) siostrzana / braterska współpraca
synonimy:
(1.1) kooperacja, współdziałanie; przest. kolaboracja
(1.2) kolaboracja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. współpracownik mos, współpracowniczka ż, współpracowanie n
czas. współpracować ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
Niepoprawne jest wyrażenie kooperatywna współpraca[2].
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „współpraca” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Walery Pisarek, Słowa między ludźmi, Wydawnictwa Radia i Telewizji, Warszawa 1985, s. 167.