wnęka (język polski) edytuj

 
wnęka (1.1)
 
wnęka (1.1)
wymowa:
IPA[ˈvnɛ̃ŋka], AS[vnŋka], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zagłębienie w ścianie, murze
(1.2) st.pol. wnuczka[1]
(1.3) anat. rodzaj szczeliny lub zagłębienia na powierzchni narządu, przez który wchodzą lub wychodzą naczynia krwionośne, naczynia limfatyczne, nerwy.
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) We wnęce stała wielka szafa.
(1.2) Wnęka wyrosła na przystojną młódkę.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wnęka bezpieczeństwa
(1.3) wnęka jajnikawnęka nerkiwnęka płucawnęka śledzionywnęka wątroby
synonimy:
(1.1) nisza
(1.2) wnuczka, st.pol. synowica[2]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(1.1) przym. wnękowy
(1.2) rzecz. wnęk, wnęczka
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: wnuczka
źródła:
  1.   Hasło „wnuk” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.
  2. Jan Łoś, Nazwy stopni pokrewieństwa i powinowactwa w dawnej Polsce, „Język Polski” nr 1/1914, s. 4.