wietrzny (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ˈvʲjɛṭʃnɨ], AS[vʹi ̯eṭšny], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.udziąs.i → j  ?/i
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odznaczający się silnymi podmuchami wiatru
(1.2) poruszany wiatrem
(1.3) zachodzący pod wpływem działania wiatru, powstały wskutek działania wiatru[1]
(1.4) med. o chorobie: przenoszony drogą kropelkową
(1.5) przen. przest. niestały w uczuciach, niestabilny emocjonalnie
(1.6) przen. przest. znikomy, przelotny, nietrwały, przemijający[2]
odmiana:
(1.1-6)
przykłady:
(1.1) Noc była wietrzna i deszczowa.
(1.5) Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto![3]
składnia:
kolokacje:
(1.1) wietrzna pogoda
(1.2) silnik / młyn wietrzny • chorągiewka / suszarnia wietrzna
(1.3) erozja wietrzna
(1.4) ospa wietrzna
synonimy:
(1.2) wiatrowy
(1.5) lekkomyślny, pusty, płochy, niestały, zmienny, labilny
antonimy:
(1.1) bezwietrzny
hiperonimy:
(1.1) niepogodny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wiatr m, wietrzyk m, wietrznik m, wietrznica ż, wiatrownica ż, wiatrówka ż, wietrzysko n, wietrzność ż
czas. wietrzyć ndk., przewietrzyć dk., wywietrzyć dk., zwietrzyć dk.
przym. wiatrowy
przysł. wietrznie, wietrzno
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wiatr
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Hasło „wietrzny” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2.   Hasło „wietrzny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Adam Mickiewicz, Dziady, Część IV