wiertarka

wiertarka (język polski)

wiertarka (1.1)

wiertarka (1.1)

wymowa:

IPA: [vʲjɛrˈtarka], AS: [vʹi ̯ertarka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. urządzenie służące do wiercenia lub pogłębiania otworów; zob. też wiertarka w Wikipedii

(1.2) przyrząd dentystyczny o napędzie elektrycznym służący do oczyszczania zębów z próchnicy

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wiertarka	wiertarki
dopełniacz	wiertarki	wiertarek
celownik	wiertarce	wiertarkom
biernik	wiertarkę	wiertarki
narzędnik	wiertarką	wiertarkami
miejscownik	wiertarce	wiertarkach
wołacz	wiertarko	wiertarki

przykłady:

(1.1) Użył wiertarki elektrycznej do przewiercenia deski.

(1.2) Zawsze kiedy słyszę dźwięk wiertarki u dentysty, odruchowo wciskam się w fotel.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wiertarka dentystyczna • wiertarko-frezarka • wiertarka stołowa

synonimy:

(1.1) świder; przest. bormaszyna; gw. (Górny Śląsk) bormaszina

(1.2) wiertarka dentystyczna; przest. bormaszyna

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wiertło n, wiercenie n, wiertnica ż, wiertnictwo n, zdrobn. wiertareczka ż, zgrub. wiertara ż, wiertniczy m, odwiert m, wiertnica ż, wwiercanie n, wwiercenie n

zdrobn. wiertełko n

czas. wiercić ndk., dowiercić dk., dowiercać ndk., nawiercić dk., nawiercać ndk., odwiercić dk., odwiercać ndk., ponawiercać dk., przewiercić, przewiercać, wywiercić dk., wywiercać ndk., wwiercić dk., wwiercać ndk., rozwiercić dk., rozwiercać ndk.

przym. wiertniczy

przysł. wiertniczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wiercić + -arka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) drill; (1.2) dentist's drill
• arabski: (1.1) مثقاب m
• duński: (1.1) boremaskine w
• estoński: (1.1) puur, trell, trellpuur, puurmasin; (1.2) hambapuur
• hiszpański: (1.1) taladradora ż, taladro m
• kaszubski: (1.1) wiertarka ż
• niemiecki: (1.1) Bohrmaschine ż; (1.2) Bohrer m
• rosyjski: (1.1) дрель ż; (1.2) бормашина ż
• rumuński: (1.1) bormașină ż; (1.2) bormașină ż
• słowacki: (1.1) vŕtačka ż
• wilamowski: (1.1) bümȧśin ż

źródła:

wiertarka (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) techn. wiertarka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: