wicher (język polski) edytuj

 
wicher (1.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) meteorol. silny, porywisty wiatr o prędkości 6075 km/h i o sile 8 stopni w skali Beauforta; zob. też wicher w Wikipedii
(1.2) przen. burzliwy zamęt towarzyszący czemuś
(1.3) gw. (Bukowina) wir rzeczny[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Zamęt, hałas, szybki bieg pociągu łączył się z poświstem wichrów i uderzeniami kół o skały, wyżłobione na tunel[2].
(1.2) Kto na mnie patrzy, roi, że usnąłem, / A we mnie wicher za wichrem wybucha[3].
składnia:
(1.2) wicher + D.
kolokacje:
(1.1) gwałtowny / porywisty / silny / straszny / zimny / jesienny wicher • wicher dmie / dmucha / dokazuje / hula / wyjesmagany wichrem
(1.2) wicher rewolucji / wicher uczuć
synonimy:
(1.1) sztorm, wichura, wichrzysko, wietrzysko, zawierucha
(1.2) burza, huragan, nawałnica, sztorm, wichura, wstrząs, zawierucha
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wiatr
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Wichernik mrz, wichrzenie n, wichrzyca ż, wichura ż
zdrobn. wicherek mrz
zgrub. wichrzysko n
czas. wichrzyć ndk.
przym. wicherkowaty, wichrowaty, wichrowy
przysł. wicherkowato, wichrowo
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *vichъrъ < prasł. *vichati + *-ъrъodkręcać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zbigniew Greń, Helena Krasowska, Słownik górali polskich na Bukowinie, SOW, Warszawa 2008, s. 234; dostęp: 26 listopada 2018.
  2. Juliusz Verne, Podróż naokoło świata w ośmdziesiąt dni (wyd. 1923)
  3. Antoni Lange, Rozmyślania VII (wyd. 1906)

wicher (język kaszubski) edytuj

 
wicher (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) meteorol. wicher
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) targawica, wiatrzëskò, wietrzëszcze, zawierucha, war. wichier
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *vichъrъ
uwagi:
źródła: